σχετλιότεκνος

-ον, Μ

άξιος λύπης εξαιτίας τών παιδιών του.

[ΕΤΥΜΟΛ. < σχέτλιος «άθλιος, αξιοθρήνητος» + -τεκνος (< τέκνον) πρβλ. πολύτεκνος].